τριανταπέντε έως εικοσιένα

35. Foster The People - Torches (Columbia)

Το Pumped Up Kicks ίσως είναι το τραγούδι της χρονιάς. Αυτό δεν αφήνει σε καμία περίπτωση να περάσουν απαρατήρητα και τα υπόλοιπα πολύ όμορφα κομμάτια αυτού του άλμπουμ.


Αγαπημένα tracks: Don't Stop, Miss You

34. Cults - Cults (Columbia)
Το δεύτερο άλμπουμ της χρονιάς που μου φτιάχνει το κέφι. Η indie ποπ στα καλύτερά της. Τα δύο μέλη του group σε κάνουν να χαμογελάς χωρίς μεγάλη προσπάθεια.


Αγαπημένα tracks: Never saw the point, Go Outside

33. Arctic Monkeys - Suck it and See (Domino)

Όταν ακούς ένα άλμπουμ των Arctic Monkeys ξέρεις τί να περιμένεις. Πολλές κιθάρες, ριφ που σου μένουν στο μυαλό και τη φωνή του Alex Turner να τα δίνει όλα ακόμα και στις πιο "ήσυχες" στιγμές του άλμπουμ.

Αγαπημένα tracks: Reckless Serenade, Piledriver Waltz

32. I'm From Barcelona - Forever Today (Mute)

Όταν ακούω αυτό το άλμπουμ νομίζω ότι θα ανοίξω το παράθυρο και θα έχει ήλιο. Ανεξάρτητα από τί ώρα και τί μήνας είναι. Λιγότερο από μισή ώρα είναι αρκετή για να το καταφέρει αυτό.

Αγαπημένα tracks: Come On, Battleships

31. William Fitzsimmons - Gold in the Shadow (Nettwerk Records)

Η μορφή του William Fitzsimmons είναι όπως έχω στο μυαλό μου τον singer-songwriter. Τα τραγούδια του, με πρωταγωνιστή τη κιθάρα του, βγάζουν μια αίσθηση πίκρας. Ευτυχώς κάποιες μελωδίες σε σώζουν από το να είσαι τελείως down μετά την ακρόαση. Αρκεί να μην προσέχεις τους στίχους.

Αγαπημένα tracks: Psychasthenia, Beautiful Girl

30. Dum Dum Girls - Only in Dreams (Sub Pop)

Με τη φωνή της Dee Dee να σου μένει μετά το άκουσμά του, οι Dum Dum Girls έφτιαξαν ένα πολύ καλό σύνολο τραγουδιών. Άλλα εύθυμα, άλλα όχι και τόσο. Το αποτέλεσμα είναι ένα κεφάτο άλμπουμ, κυρίως λόγω των μελωδιών του.

Αγαπημένα tracks: Just A Creep, Coming Down

29. Girls - Father, Son, Holy Ghost (True Panther Sounds)

Ένα πολύ καλό ροκ άλμπουμ που ξεκινάει πολύ δυνατά με έντονες κιθάρες να πρωταγωνιστούν. Από το πέμπτο τραγούδι και μετά γίνεται πιο εσωτερικό και πιο συναισθηματικό και -κατά τη γνώμη μου- καλύτερο.


Αγαπημένα tracks: Vomit, Forgiveness

28. SBTRKT - SBTRKT (Young Turks)

Τον SBTRKT τον έμαθα από το εκπληκτικό remix που έκανε στο Lotus Flower των Radiohead. O ήχος του είναι αυτό που φαντάζομαι ότι θεωρείται ήχος του Λονδίνου τώρα. Με μια σειρά από guest στα vocal, το ομώνυμο άλμπουμ του είναι τόσο καλοδουλεμένο που θυμίζει DJ set.


Αγαπημένα tracks: Wildfire, Never Never

27. Bombay Bicycle Club - A Different Kind Of Fix (Universal/Island)

Tο τρίτο άλμπουμ αυτού του αγγλικού συγκροτήματος σε κερδίζει από το πρώτο τραγούδι του. Συνεχίζει με αυτούς τους κεφάτους ρυθμούς μέχρι το τέλος. Οι μελαγχολικές εκρήξεις υπάρχουν, αλλά με εξαίρεση το τελευταίο κομμάτι, μένουν κρυμμένες κάτω από τις γρήγορες μελωδίες.

Αγαπημένα tracks: Still, Begars

26. Apparat - Devil's Walk (Mute)

Ωραίες ηλεκτρονικές μελωδίες και ήσυχα φωνητικά συνθέτουν το Devil's Walk του Apparat. Αν του δώσεις παραπάνω από μια ευκαιρίες για ακρόαση, θα καταφέρει να σε βυθίσει στον ήσυχο αλλά πολύ έντονο κόσμο που δημιουργεί.


Αγαπημένα tracks: Goodbye, Ash Black Veil

25. Feist - Metals (Cherrytree / Interscope)

Την πρώτη φορά που το άκουσα σκέφτηκα "Αυτό περιμέναμε τόσο καιρό;". Τελικά, το έβαλα να παίζει περισσότερες φορές από άλλα άλμπουμ που πίστευα ότι μ'αρέσουν περισσότερο. Κάποια από τα κομμάτια του μου κολλάν και τα ψιθυρίζω στο δρόμο, αλλά πάντα όταν είναι να το ακούσω, το ακούω ολόκληρο.

Αγαπημένα tracks: Graveyard, A Commotion

24. Baby Guru - Baby Guru (Inner Ear)

Το ντεμπούτο των Baby Guru επανέφερε την ψυχεδέλεια και το kraut rock στο λεξιλόγιό μας. Όταν τους είδαμε live κοιταζόμασταν με την απορία "πώς βγαίνει αυτός ο ήχος από τρία άτομα;" στα μάτια.


Αγαπημένα tracks: Navigation, Elf Over Rooftops

23. Sex Church - Growing Over (Load Records)

Νομίζω πως το ανακάλυψε ο thodoriskan. Τόσο ξένο σε σχέση με αυτά που ακούω, μα τόσο κολλητικό ταυτόχρονα. Το έμαθα αργά, σχετικά, και αυτό του στερεί μια θέση από την 20αδα, που σίγουρα του ανήκει.


Αγαπημένα tracks: Growing Over, Beneath the Bottom

22. May Roosevelt - Haunted (May Roosevelt)

Η May Roosevelt παίρνει ό,τι παραδοσιακό ρυθμό έχεις ακούσει στη ζωή σου, τον διαλύει και τον επανασυνθέτει με μοναδικό τρόπο. Αποτέλεσμα, αυτό το σκοτεινό άλμπουμ. Ένα από τα αγαπημένα της χρονιάς, που δύσκολα άφησα εκτός 20αδας.


Αγαπημένα tracks: Oomph, Dark The Night

21. Other Lives - Tamer Animals (TBD Records)

Tί να πω γι'αυτό το άλμπουμ. Το άκουσα όσο λίγα όλη τη χρονιά, με ένα μικρό κενό στο τέλος. Έχασε στο φώτο φίνις την είσοδό του στην 20αδα. Χορωδιακά φωνητικά, πολλά -και όχι συνηθισμένα σε τέτοιου είδους άλμπουμ- όργανα. Εξαιρετικό.


Αγαπημένα tracks: For 12, Desert

πενήντα έως τριανταέξι

50. Hanni El Khatib - Will the Guns Come Out (Innovative Leisure)

Ένα άλμπουμ που έμαθα πριν δυο βδομάδες. Έντονες κιθάρες, drums και rock διάθεση. Μια φωνή που σου μένει, από τη -σχεδόν- απαγγελία στην αρχή του δίσκου μέχρι και τα πιο σκληρά κομμάτια.


Αγαπημένα tracks: Fuck It, You Win, Wait Wait Wait

49. Explosions in the sky - Take Care, Take Care, Take Care (V2)
Πολλοί τους κατηγορούν ότι επαναλαμβάνονται. Εμένα δεν παύουν να είναι από τα αγαπημένα μου post-rock group. Κάθε που θα βάλω το cd τους να παίζει, ξέρω ότι θα το ακούσω τουλάχιστον δύο φορές στο repeat.


Αγαπημένα tracks: Human Qualities, Let me back in

48. The Decemberists - The King is Dead (Rough Trade)
Παρότι δεν είμαι και μεγάλος φαν αυτού του ήχου, οι Decemberists με το King is Dead με έκαναν να χαμογελάω όποτε τους άκουγα. Και τους άκουσα πολλές φορές.

Αγαπημένα tracks: Rox in the Box, This is why we fight

47. Anna Calvi - Anna Calvi (Domino)

Σίγουρα ένα από τα ντεμπούτο album της χρονιάς. Με μάγεψε με τη φωνή και την κιθάρα της. Το ότι βγήκε τόσο νωρίς, ίσως του στέρησε μια υψηλότερη θέση.


Αγαπημένα tracks: First we kiss, Love won't be leaving

46. Still Corners - Creatures Of An Hour (Sub Pop)
H Tessa Murray τραγουδάει στα όρια του ψιθύρου. Ένα φοβερά ατμοσφαιρικό άλμπουμ που απ'το πρώτο μέχρι το τριακοστό-και-κάτι λεπτό δεν σε αφήνει να στρέψεις αλλού τη προσοχή σου.


Αγαπημένα tracks: Submarine, Endless Summer

45. The War on Drugs - Slave Ambient (Secretly Canadian)
Μου θυμίζει κάτι από παλιά, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω τί είναι αυτό. Σίγουρα, όμως κάτι καλό. Ένα πολύ ωραίο ροκ άλμπουμ με κάποια τραγούδια που θα θυμάμαι και σε δύο χρόνια από τώρα.


Αγαπημένα tracks: Baby Missiles, Come to the city

44. Monovine - Cliche (Inner Ear)
Η επιστροφή του grunge. Ένα άλμπουμ γεμάτο με τραγούδια που σε κάνουν να κολλάς. Live είναι ακόμα καλύτεροι. Ακούγεται -πολύ πολύ- δυνατά.

Αγαπημένα tracks: Don't make noise, Odd

43. Fleet Foxes - Helplessness Blues (Bella Union)
Μου είχαν πει ότι δεν συγκρίνεται με το ντεμπούτο τους. Εγώ άκουσα πρώτα αυτό και μπορώ να πω ότι μου άρεσε περισσότερο. Αυτό το άλμπουμ είναι το πώς έχω τη folk-rock στο μυαλό μου.


Αγαπημένα tracks: The Shrine/ An Argument, Lorelai

42. King Elephant - King Elephant (Inner Ear)
Η solo δουλειά του ντράμερ των Baby Guru. Τα τύμπανα -όπως είναι φυσιολογικό- έχουν τον πρώτο λόγο. Ένα μικρό σε διάρκεια άλμπουμ, γεμάτο από πολλές διαφορετικές μελωδίες και επιρροές από πολλούς καλλιτέχνες.


Αγαπημένα tracks: Appreciation, Obnoxious

41. Youth Lagoon - The Year of Hibernation (Fat Possum-Red-)
Είναι λες κι έχει φτιαχτεί για τις μέρες με βροχή. Είτε για να σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα είτε χειρότερα. Έχει καταφέρει και τα δυο σε εμένα.


Αγαπημένα tracks: Cannons, The Hunt

40. Andy Stott - We Stay Together (Modern Love)
Θα έλεγα ότι είναι techno. Αλλά είναι τόσο σκοτεινό και χρησιμοποιεί τόσο πολύ το μπάσο που αγγίζει τα όρια του dubstep. Αυτό το "υβριδικό" άλμπουμ με έκανε να κολλήσω μαζί του από τη πρώτη φορά που το άκουσα.


Αγαπημένα tracks: We Stay Together(part one), Cracked

39. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome (EMI)

Όταν το πρωτοάκουσα ήμουν σίγουρος ότι είναι soundtrack κάποιας ταινίας. Στη συνέχεια, κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται. Οι εικόνες που δημιουργεί με κάθε νέα ακρόαση είναι αρκετές.

Αγαπημένα tracks: Black(feat. Norah Jones), Morning Fog

38. Dodos - No Color (Wichita recordings)

Ένα από τα τρία άλμπουμ της χρονιάς που ακούω για να μου φτιάξουν το κέφι. Ανοίγει πολύ γκαζωμένα και με την εξαίρεση δύο τραγουδιών έτσι ολοκληρώνεται. Ζορίζομαι πολύ να ξεχωρίσω αγαπημένα κομμάτια.


Αγαπημένα tracks: Don't try to hide it, Don't Stop

37. Dirty Beaches - Badlands (Zoo Music)

Πρώτη μου επαφή με τη μουσική του Dirty Beaches ήταν όταν άκουσα το Lord Knows Best στον Εν Λευκώ. Αμέσως έψαξα να μάθω παραπάνω γι'αυτόν και βρήκα το Badlands. Μια μίξη πολλών διαφορετικών ειδών που εμφανίζονται στα τραγούδια του δίνουν αυτό το αποτέλεσμα.


Αγαπημένα tracks: Lord Knows Best, Sweet 17

36. Lykke Li - Wounded Rhymes (Atlantic)
Τι κι αν το "I Follow Rivers" σχεδόν το μισήσαμε ακούγοντάς το παντού όλο το καλοκαίρι; Το Wounded Rhymes είναι ένα από τα καλύτερα ποπ άλμπουμ που άκουσα τα τελευταία χρόνια. Με ωραία ξεσπάσματα και δόσεις μελοδραματισμού εκεί που πρέπει.

Αγαπημένα tracks: Jerome, Silent my song

#blogovision

via

Ή αλλιώς, γιατί θα δεις ασυνήθιστη κίνηση στο blog για ένα μήνα περίπου.

Όλες τις λεπτομέρειες μπορείς να τις διαβάσεις εδώ. Συνοπτικά, θα έλεγα ότι μαζευόμαστε όσοι bloggers ακούσαμε αρκετά cd της χρονιάς που πέρασε και ψηφίζουμε τα αγαπημένα μας. Από τη 1 Δεκεμβρίου μέχρι τις 20 θα ανεβαίνουν αντίστροφα τα 20 καλύτερα, με ένα ποστ κάθε μέρα.

Σκοπεύω να κάνω άλλα δύο ή ένα ποστ με τις θέσεις 50-21, μέχρι τις 30 Νοεμβρίου.

Σκόπιμα παραπάνω χρησιμοποίησα τη λέξη "αγαπημένα" και όχι καλύτερα. Δεν είμαι ούτε κριτικός, ούτε έχω τόση μουσική παιδεία για να πω ότι ένα άλμπουμ είναι καλύτερο από ένα άλλο. Το μόνο που μπορώ να πω, κι αυτό θα κάνω με την 20αδα, είναι ότι αγάπησα κάποια cd περισσότερο από κάποια άλλα.

Ξέρω από πριν ότι θα είμαι άδικος με κάποια άλμπουμ. Ειδικά με αυτά που άκουσα στην αρχή της χρονιάς και με αυτά που άκουσα το τελευταίο καιρό, γιατί τα πρώτα τα ξέχασα και τα δεύτερα δεν κατάφερα να τα χορτάσω, να τα αγαπήσω και να μου μείνουν στο μυαλό, όπως μου έμειναν άλλα.

Τέλος, χαίρομαι πάρα πολύ που θα έχω και guest-blogger για το πρώτο εικοσαήμερο του Δεκεμβρίου. Θα είναι η Markisia. Μου πρότεινε πολλά cd να ακούσω φέτος, κάποια από αυτά είναι στην 50αδα, και κάποια άλλα στην 20αδα μου. Οπότε, είναι πολύ τιμητικό για εμένα που θα δημοσιεύσει τη λίστα της εδώ.

Γιατί δεν θέλω να κλείσει η Ελευθεροτυπία

Δεν διάβαζα πάντα εφημερίδες. Από μικρός θυμάμαι την εικόνα τους, όμως, μέσα στο σπίτι. Ειδικά τις Κυριακές έβλεπα κομμάτια της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας στο σαλόνι και στο δωμάτιο των γονιών μου.

Μια φορά, από περιέργεια, πήρα στα χέρια μου το "Ε", που μου φάνηκε και το πιο ελκυστικό και προσιτό στα μάτια μου, ίσως λόγω του ιλουστρασιόν χαρτιού. Το ξεφύλλισα χαζεύοντας τις εικόνες, ώσπου έφτασα στη τελευταία σελίδα και είδα ότι είχε κόμικς. Ενθουσιάστηκα, γιατί εκείνη τη περίοδο διάβαζα ό,τι περιοδικό με κόμικς κυκλοφορούσε και μου έκανε εντύπωση που είδα ότι υπήρχε μια τέτοια σελίδα σε κάτι που διάβαζαν οι γονείς μου.

Μετά από αυτή τη μέρα, κάθε Κυριακή είχα στο μυαλό μου να διαβάζω στη τελευταία σελίδα του "Ε" τον Αρκά. Όσο περνούσε ο καιρός, η περιέργειά μου μεγάλωνε για το τι υπήρχε και στις υπόλοιπες σελίδες του περιοδικού κι άρχισα να το ξεφυλλίζω λίγο πιο προσεκτικά. Ενθουσιάστηκα. Διάβαζα για πράγματα που δεν γνώριζα ότι υπήρχαν. Εκθέσεις στις Η.Π.Α., αφιερώματα σε καλλιτέχνες, συνεντεύξεις από ανθρώπους που αργότερα κατέληξα να θαυμάζω.

Αυτό μου έγινε συνήθεια με τον καιρό, όταν αποφάσισα να αρχίσω να ξεφυλλίζω και το βασικό σώμα της εφημερίδας για να δω αν υπάρχει κάτι που με ενδιαφέρει κι εκεί. Έτσι, κάτω από το εντυπωσιασμένο βλέμμα των γονιών μου, άρχισα να διαβάζω ολόκληρη την εφημερίδα. Το αμέσως επόμενο κομμάτι της που άρχισα να διαβάζω ήταν το ένθετο των Τεχνών, το 7. Στη τελευταία σελίδα του υπήρχε το top50 της ifpi, κι έβλεπα τις κατατάξεις των cd. Άρχισα να διαβάζω τη στήλη του Ευγένιου Αρανίτση (χωρίς να καταλαβαίνω και πολλά) και τη στήλη του Θανάση Γιαλκέτση (εκεί καταλάβαινα λίγα παραπάνω).

Τα χρόνια περνούσαν, εμένα μου ήταν συνήθεια πλέον να ξεκοκαλίζω τα δυο αυτά έντυπα, και κάποια στιγμή άρχισα να διαβάζω με ενδιαφέρον και την υπόλοιπη εφημερίδα. Άρχισα να είμαι περίεργος για τη πολιτική, διάβαζα τα άρθρα που υπήρχαν στις σελίδες της, και απέκτησα τεράστια αδυναμία στον Ιό της Κυριακής. Η αγαπημένη μου στήλη, η οποία με βοήθησε να δω τα πράγματα αρκετά διαφορετικά από όσο τα έβλεπα μέχρι τότε, μου έδωσε να καταλάβω με τις πολλές πηγές τι σημαίνει δημοσιογραφία με στοιχεία και συνέβαλλε αρκετά στο ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος.

Εκτός από τις Κυριακές, διάβαζα την Ελευθεροτυπία και τις Τετάρτες. Την αγόραζα για το "9", αλλά με την διαδρομή που περιέγραψα παραπάνω και για την Κυριακάτικη (κόμικς-τέχνες-πολιτική), άρχισα να τη διαβάζω ολόκληρη. Όσο μεγάλωνα άρχισα να ζητάω κι άλλες εφημερίδες για να διαβάζω. Κυρίως τις Κυριακές, αλλά όχι μόνο.

Την Ελευθεροτυπία σταμάτησα να την αγοράζω από τη στιγμή που έγινα φοιτητής. Προσπαθούσα να κάνω οικονομία και τα 4 ευρώ που έδινα για εφημερίδες τις Κυριακές ήθελα να μου προσφέρουν όσο το δυνατόν περισσότερο υλικό για ανάγνωση. Ποτέ δεν σταμάτησα να τη διαβάζω, όμως. Ευτυχώς υπάρχει το πολύ καλό site της που μπορούσα να διαβάζω από εκεί ό,τι ήθελα.

Με τον καιρό, άλλαξαν αρκετά πράγματα στην Ελευθεροτυπία. Άλλαξε το αγαπημένο μου 7, έφυγε ο Ιός και πολλοί από τους εξωτερικούς συνεργάτες -όπως ο Γιάννης Πανούσης. Είχε σταματήσει να μου αρέσει και να χαίρομαι όταν τη διαβάζω. Το τελευταίο καιρό μου άρεσαν μόνο η Βιβλιοθήκη, τα ένθετα της Le monde diplomatique και των New York Times και το δισέλιδο που αφορά τα media στη Κυριακάτικη. Το "Ε" όσες φορές έπεσε στα χέρια μου κατάλαβα ότι εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο περιοδικό που διάβαζα κάποτε.

Όλα αυτά, όμως, δεν μετρίασαν ούτε στο ελάχιστο τη πίκρα που ένιωσα όταν διάβασα στο twitter ότι υπάρχουν φήμες για το κλείσιμό της. Είναι ένα κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας που σταματά να υπάρχει. Κυρίως, όμως, είναι ένα κομμάτι της ζωής μου που με επηρέασε πολύ και διαμόρφωσε αυτό που είμαι.

Ελπίζω να μην επιβεβαιωθούν οι φήμες.