Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ένα \ 2013

Arcade Fire - Reflektor | Merge

  
Όταν το αγαπημένο σου συγκρότημα βγάζει νέο δίσκο είσαι ταυτόχρονα ενθουσιασμένος και φοβισμένος. "Αν δεν είναι τόσο καλό όσο το προηγούμενο;". Αυτό το αίσθημα είχα φέτος με το νέο άλμπουμ των Arcade Fire. Τότε βγήκε το πρώτο σινγκλ. Kαι ηρέμησα. Η επιρροή του James Murphy -ενός από τους προσωπικούς μου ήρωες- ήταν πάνω από εμφανής στον ήχο, αλλά όχι τόσο ώστε να επισκιάσει την μπάντα. Ακουγόταν σαν ένα τραγούδι στο οποίο έχει βάλει το χέρι του ο Murphy, αλλά την ίδια στιγμή ακουγόταν ακόμα περισσότερο σαν τραγούδι των Arcade Fire. Υπήρχαν τα σημεία που τραγουδάει μόνο ο Win, τα σημεία που τραγουδάει μόνο η Regine, κι αυτά που μπλέκουν τις φωνές τους. Σε αυτά προστίθεται και η φωνή του David Bowie, για μια στιγμή. Το αποτέλεσμα ήταν απογειωτικό.

Μετά, βγήκε το άλμπουμ. Στις δύο πρώτες ακροάσεις είχα παγώσει. Μου φάνηκε ασύνδετο, διαφορετικό, ένα συνονθύλευμα ετερόκλητων στοιχείων που απορούσα αν ποτέ θα καταφέρουν να βγάλουν νόημα όλα μαζί. Ευτυχώς όμως οι Arcade Fire είναι μεγάλο συγκρότημα, και σε όλα τα μεγάλα συγκροτήματα δίνεις δεύτερες ευκαιρίες, πολλαπλές και επαναλαμβανόμενες ακροάσεις. Αυτό έκανα σε ένα ταξίδι με το τρένο, όπου το άκουγα συνεχώς στο ριπίτ. Και όσο το άκουγα, απομονωμένος, χωρίς ίντερνετ, χωρίς αποσπάσεις, αυτό άρχισε να μου αποκαλύπτεται. 

Συνέχισε να είναι ένα συνονθύλευμα ετερόκλητων στοιχείων, χαωτικό, γεμάτο με νέα πράγματα, και με εμφανείς τις νέες επιρροές και τα  νέα ερεθίσματα των μελών του συγκροτήματος. Μόνο που τώρα πια είχε πάψει να είναι ασύνδετο. Είχε αρχίσει να αποκτά συνοχή και νόημα. Η συγκολλητική ουσία είναι ίδια με εκείνη που υπάρχει και σε όλα τα προηγούμενα άλμπουμ τους, μόνο που τώρα δίνεται με αρκετά διαφορετική μουσική: Οι στίχοι δένουν μεταξυ τους, τα τραγούδια συνομιλούν το ένα με το άλλο, δίνουν απαντήσεις σε ερωτήσεις που έχουν τεθεί, ή που θα τεθούν δυο τραγούδια μετά -ή και δυο δίσκους μετά. Παλεύουν και πάλι με αυτά που πάλευαν πάντα. Με τον έρωτα, τη μοναξιά, το θάνατο. Την προσπάθεια να πετύχουν οι σχέσεις. Με το φόβο γενικά, αλλά κυρίως το φόβο του να μην είσαι μαζί με τον άλλον, κι ας είναι το μόνο πράγμα που θέλετε και οι δυο στον κόσμο. 

Ή να είστε μαζί σε ένα λάιβ τους, όπως αυτό στο Παρίσι. Τότε το Reflektor αποκτά ακόμα μεγαλύτερο νόημα: η στιγμή που ξεκινούσε η ένταση του Hey Orpheus και έπεσε η αυλαία/ το Afterlife./ οι ψιθυριστοί στίχοι του Porno που άνοιξαν το Normal Person/ το Joan Of Arc με τον κόσμο να παραληρεί/ το Here comes the night time με τον Win να ξεκινάει το τραγούδι φορώντας τη μάσκα του/ το encore που ξεκίνησε με το Reflektor, με τους Γάλλους να ουρλιάζουν τους στίχους στη γλώσσα τους κι εμένα να κοιτάω ψηλά τη στιγμή πριν ξεκινήσουν τα λόγια του Bowie μήπως και εμφανιστεί.

Όλα αυτά τα κάνουν όντας πιο χαλαροί και ήρεμοι από ποτέ. Λένε ότι δεν τους αρέσει το ροκ στην εισαγωγή του πιο ροκ κομματιού του δίσκου, διασκεδάζουν φορώντας κοστούμια στα λάιβ, καλούν τον κόσμο να έρθει μεταμφιεσμένος και να συμμετέχει και αυτός στο πάρτι -γιατί πάρτι είναι τα λάιβ τους. Φτιάχνουν τον πιο up-tempo δίσκο λέγοντας με χαρούμενο τρόπο πράγματα όπως "Daddy told him to wait/ Mother, I'm so scared/ But will you watch us drown" ή "If you're looking for hell, just try looking inside".

Είναι ένα διπλό άλμπουμ, με όλη τη σημασία της φράσης. Υπάρχει τομή ανάμεσα στα δύο cd. Το πρώτο είναι πιο σκληρό, με έντονες κιθάρες, και πιο επιθετικό πιάνο και μπιτ. Το δεύτερο είναι πιο αιθέριο, πιο ήρεμο, πιο ρομαντικό, με πιο υποδόρια ένταση.

Μετά το suburbs -την πιο συνεκτική τους δουλειά, σχέδον concept άλμπουμ το λες- έβγαλαν το Reflektor, αυτό το γεμάτο ιδέες γοητευτικό παραλήρημα με τη συνδρομή του James Murphy να το απογειώνει. Είναι μια στροφή, μια αλλαγή που δεν χρειαζόταν να κανουν. Κανένας και τίποτα δεν τους την επέβαλε. Κανένας δεν θα παραπονιόταν αν έμεναν στην ίδια φόρμα, στη φόρμα που μας είχαν συνηθίσει. Έκαναν όμως τη στροφή και πέρασαν πιο καλά από ποτέ. Γιατί πρωτίστως φαίνεται πως το διασκέδασαν φτιάχνοντας αυτό το δίσκο και συνεχίζουν να διασκεδάζουν ακόμα και τώρα στα live τους επιλέγοντας να εξοστρακίσουν σχεδόν όλα τα downtempo κομμάτια τους.

Το αποτέλεσμα είναι να διασκεδάζουμε εμείς ακόμα παραπάνω ακούγοντας έναν ακόμα μεγαλο δίσκο, βλέποντας μία ακόμα πλευρά αυτής της μεγάλης μπάντας, που κάποτε λεγόταν Arcade Fire, και πλέον συστήνεται ως "The Reflektors".


so far:
20. Grouper-The man who died on his boat
19. Bill Callahan-Dream river
18. Girls Names-The new life
17. Nine Inch Nails-Hesitation marks
16. Moderat-II
15. Torres-Torres
14. Boards of Canada-Tommorow's harvest
13. Savages-Silence yourself
12. Forest Swords-Engravings
11. Deafheaven-Sunbather
10. The Field-Cupid's head
09. My Bloody Valentine-mbv
08. Ghostface Killah&Andrian Younge-Twelve reasons to die
07. The Asphodells-Rulled by passion, destroyed by lust
06. Deerhunter-Monomania
05. Chelsea Wolfe-Pain is beauty
04. Jon Hopkins-Immunity
03. Factory Floor-Factory floor
02. Atoms for Peace-Amok 


Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

δύο \ 2013

Atoms For Peace - Amok | XL


Η φυσική συνέχεια του τελευταίου άλμπουμ των αγαπημένων μου Radiohead. Ο Thom Yorke βάζει τα φωνητικά του, σε μελωδίες φανερά επηρεασμένες από τον πειραματισμό του με την electronica και την παρέα που έκανε με τον Burial και τον Four Tet. Παίρνει μαζί του φοβερούς μουσικούς και όλοι μαζί χτίζουν ένα-ένα τα κομμάτια που συνθέτουν αυτόν τον πολύ αγαπημένο μου δίσκο. Υπάρχουν στιγμές που εύχομαι να είχε τη διπλάσια διάρκεια, να απλωνόταν ακόμα παραπάνω τα κομμάτια, κι ας υπήρχε ο κίνδυνος να χαθεί ο πολύ σφιχτός, πηχτός ήχος του δίσκου. Είμαι "πιστός της Εκκλησίας του Four Tet που απογοητεύθηκε λίγο από το φετινό του". Ήταν το νούμερο ένα μου μέχρι να κυκλοφορήσει το νούμερο ένα μου.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest, 13.Savages-Silence yourself, 12.Forest Swords-Engravings, 11.Deafheaven-Sunbather, 10.The Field-Cupid's head, 9.My Bloody Valentine-mbv, 8.Ghostface Killah&Andrian Younge-Twelve reasons to die, 7.The Asphodells-Rulled by passion, destroyed by lust, 6.Deerhunter-Monomania, 5.Chelsea Wolfe-Pain is beauty, 4. Jon Hopkins-Immunity, 3. Factory Floor-Factory floor

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

τρία \ 2013

Factory Floor - Factory Floor | DFA 


Έγραψα ότι ο Jon Hopkins έβγαλε τον καλύτερο δίσκο ηλεκτρονικής μουσικής, όχι γιατί οι Factory Floor δεν παίζουν ηλεκτρονική μουσική, αλλά γιατί του Hopkins είναι πιο ξεκάθαρη. Ή τουλάχιστον γιατί δεν μπορώ να τους κατατάξω μόνο εκεί. Κι αυτό γιατί πέρα από τα beats, υπάρχουν τα τύμπανα που σφυροκοποπούν από την αρχή μέχρι το τέλος τα αυτιά σου με επιληπτικό τρόπο, απειλητικά συνθς, παραμορφωμένα φωνητικά τα οποία σε αποσυντονίζουν ακόμα παραπάνω παρότι ποτέ δεν παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο -μένουν πάντα στο backround. Χρησιμοποιούνται όλα αυτά σαν ένα μέσο για να παραχθεί θόρυβος, για να δοθεί μια πιο ανθρώπινη διάσταση σε αυτό το τελείως απόκοσμο κι ωμό άλμπουμ. Αγγίζει τα όρια του noise και του industrial, αλλά υπάρχουν κάποια κομμάτια που ρίχνουν λίγο τους ρυθμούς. Ευτυχώς θα έλεγα εδώ, γιατί χρησιμεύουν σαν time-out στο σφυροκόπημα που δεν αργεί να αρχίσει ξανά. Οι μηχανικοί του ήχοι το κάνουν ακόμα πιο κλειστοφοβικό. Αυτό το άλμπουμ μου θυμίζει το περσινό των Carter Tutti Void, αλλά σε μια πιο εύκολα προσβάσιμη εκδοχή του. Προσφέρεται για χορό μέχρι τελικής πτώσης και για φοβερά εκρηκτικά λάιβ.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest, 13.Savages-Silence yourself, 12.Forest Swords-Engravings, 11.Deafheaven-Sunbather, 10.The Field-Cupid's head, 9.My Bloody Valentine-mbv, 8.Ghostface Killah&Andrian Younge-Twelve reasons to die, 7.The Asphodells-Rulled by passion, destroyed by lust, 6.Deerhunter-Monomania, 5.Chelsea Wolfe-Pain is beauty, 4. Jon Hopkins-Immunity



Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

τέσσερα \ 2013

Jon Hopkins - Immunity | Domino


Στο πρώτο μισό αυτού του δίσκου υπάρχει αγνή, έντονη τέκνο με αρκετά beat και έντονα μπάσα. Όσο πλησιάζουμε στη μέση του άλμπουμ, τα bpm αρχίζουν να πέφτουν και περνάμε στο δεύτερο μισό, που είναι πιο ονειρικό, πιο εσωτερικό, και πολύ πιο ήρεμο. Το εντυπωσιακό με αυτό το άλμπουμ είναι ότι από τα πιο ambient μέχρι τα πιο χορευτικά σημεία του, δεν μοιάζει ποτέ ψυχρό. Είναι τρομερά δουλεμένο, με κάθε του λεπτομέρεια προσεγμένη μέχρι αηδίας. Δεν είναι τίποτα περιττό, όλα είναι εκεί που πρέπει, στην ποσότητα που πρέπει και τα προσλαμβάνεις τη στιγμή που τα χρειάζεσαι. Ο τρόπος που ο Hopkins χτίζει τα κομμάτια και η ευκολία με την οποία τα διαλύει  είναι ανατριχιαστικός. Τα 60 καλύτερα λεπτά ηλεκτρονικής μουσικής που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2013. Ο Brian Eno θα είναι περήφανος για το "γιο" του.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest, 13.Savages-Silence yourself, 12.Forest Swords-Engravings, 11.Deafheaven-Sunbather, 10.The Field-Cupid's head, 9.My Bloody Valentine-mbv, 8.Ghostface Killah&Andrian Younge-Twelve reasons to die, 7.The Asphodells-Rulled by passion, destroyed by lust, 6.Deerhunter-Monomania, 5.Chelsea Wolfe-Pain is beauty

το 4 του 2011
το 4 του 2012

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

πέντε \ 2013

Chelsea Wolfe - Pain Is Beauty | Sagrent House


Η Chelsea Wolfe ανεβάζει τους τόνους μετά τον δίσκο με τα ακουστικά τραγούδια της και τους ρίχνει μετά το εκρηκτικό Apocalypsis. Γίνεται πιο ποπ, φτιάχνοντας κομμάτια που μπορούν να ακουστούν από ευρύτερα ακροατήρια σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές της. Δεν εγκαταλείπει την κλειστοφοβική αισθητική της, ούτε τον συναισθηματισμό που βρίσκεται διάχυτος μέσα σε κάθε κομμάτι του δίσκου. Χτίζει κάθε τραγούδι σαν να 'ναι ο καλύτερος παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής του κόσμου, μόνο που το κάνει με φυσικά όργανα, και γκοθ φωνητικά. Η ένταση ανεβαίνει κάποιες φορές σε σημεία που το περιμένεις, άλλες όχι. Δεν έχει και πολλή σημασία, κάθε φορά που φτάνει στην κορύφωσή, αισθάνεσαι πως έχεις πέσει σε έναν τοίχο και σηκώνεσαι μόνο όταν αρχίσει το επόμενο κομμάτι.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest, 13.Savages-Silence yourself, 12.Forest Swords-Engravings, 11.Deafheaven-Sunbather, 10.The Field-Cupid's head, 9.My Bloody Valentine-mbv, 8.Ghostface Killah&Andrian Younge-Twelve reasons to die, 7.The Asphodells-Rulled by passion, destroyed by lust, 6.Deerhunter-Monomania



Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

έξι \ 2013

Deerhunter - Monomania | 4AD

blue agent / sleepwalking

Την σπουδαιότητα αυτού του δίσκου δεν την καταλαβαίνεις όταν πιάνεις τον εαυτό σου να ψιθυρίζει ρυθμικά "Monomania..Monomania...", αλλά όταν βάζεις να το ακούσεις λίγο καιρό μετά την τελευταία φορά. Τότε συνειδητοποιείς ότι θυμάσαι κάθε κομμάτι, λες και έχει εντυπωθεί μέσα σου ολόκληρος ο δίσκος. Κάθε φορά που το άκουγα έβρισκα κι από ένα νέο αγαπημένο τραγούδι. Ο Bradford Cox και η παρέα του μετά και από αυτό το άλμπουμ είναι και επίσημα η σημαντικότερη indie rock μπάντα αυτή τη στιγμή. Μακάρι να τους δω σύντομα live, γιατί όσοι τους έχουν δει παραμιλάνε.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest, 13.Savages-Silence yourself, 12.Forest Swords-Engravings, 11.Deafheaven-Sunbather, 10.The Field-Cupid's head, 9.My Bloody Valentine-mbv, 8.Ghostface Killah&Andrian Younge-Twelve reasons to die, 7.The Asphodells-Rulled by passion, destroyed by lust

το 6 του 2011
το 6 του 2012

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

επτά \ 2013


The Asphodells - Ruled By Passion, Destroyed By Lust | Rotters Golf Club

one minute silence / a love from outer space

Ο δίσκος με τον καλύτερο τίτλο της χρονιάς. Ο μεγάλος Andrew Weatherall, παρέα με τον Timothy Fairplay χρησιμοποιούν όλες τους τις επιρροές -δεν είναι και λίγες!- και φτιάχνουν αυτό το αριστουργηματικό άλμπουμ. Όπως και να το περιγράψεις κάτι θα λείπει, οπότε συμφωνώ με αυτό: "Sounding like Kraftwerk, but warmer, New Order, but dubbier, its tracks snake one into the next, propelled by pulsating bass lines and irresistibly and endlessly repeated beats.". Είναι υπνωτιστικός με τρόπο διαφορετικό από τους πιο ορθόδοξα υπνωτιστικούς δίσκους, με τα συνθ, τους μεταλλικούς ήχους και το μπάσο, όλα σε διαρκή επανάληψη να φτιάχνουν ένα ονειρικό και ταυτόχρονα καθηλωτικό αποτέλεσμα.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest, 13.Savages-Silence yourself, 12.Forest Swords-Engravings, 11.Deafheaven-Sunbather, 10.The Field-Cupid's head, 9.My Bloody Valentine-mbv, 8.Ghostface Killah&Andrian Younge-Twelve reasons to die

το 7 του 2011
το 7 του 2012

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

οκτώ \ 2013

Ghostface Killah & Andrian Younge - Twelve Reasons to Die | Soul Temple

revenge is sweet / the center of attraction

Γυναικεία χορωδιακά φωνητικά, μουσική που θυμίζει παλιές ιταλικές ταινίες τρόμου, διάφοροι guests, και ο Ghostface Killah που ραπάρει υποδυόμενος τον Tony Starks ήρωα του ιταλικού κόμικ της δεκαετίας του 60 απ'όπου ο δίσκος πήρε τον τίτλο του. Όλα αυτά γίνονται πάνω στις μελωδίες του Andrian Younge, και φτιάχνουν ένα εκπληκτικό concept album, που μπορεί να μην είναι ο καλύτερος χιπ χοπ δίσκος του 2013, αλλά είναι σίγουρα ο αγαπημένος μου, κι αυτός που άκουσα πιο πολύ.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest, 13.Savages-Silence yourself, 12.Forest Swords-Engravings, 11.Deafheaven-Sunbather, 10.The Field-Cupid's head, 9.My Bloody Valentine-mbv

το 8 του 2011

το 8 του 2012

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

εννιά \ 2013

My Bloody Valentine - MBV | m b v


Είναι από τους δίσκους που έχουν γραφτεί τα πάντα γι'αυτούς, και για τους οποίους δυσκολεύομαι να (αντι)γράψω κάτι. Οπότε, για να μην καταφύγω σε διάφορα κλισέ, παραθέτω πάλι κάτι που έγραψε ο Άρης Καραμπεάζης:
"..Είτε αποκωδικοποιείς, ακούς και διαμαρτύρεσαι, είτε δεν χρειάζεται να αποκωδικοποιήσεις τίποτε και απλά ακούς. Τότε σίγουρα δεν θα διαμαρτύρεσαι."

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest, 13.Savages-Silence yourself, 12.Forest Swords-Engravings, 11.Deafheaven-Sunbather, 10.The Field-Cupid's head


δέκα \ 2013

The Field - Cupid's Head | Kompakt

no. no... / they won't see me

Πώς γίνεται να μην αλλάζουν και πολλά σε ένα άλμπουμ ενός αγαπημένου σου καλλιτέχνη και όμως να σου φαίνεται τελείως διαφορετικό από τα υπόλοιπα; Την απάντηση σε αυτή την ερώτηση σκεφτόμουν κάθε φορά που άκουγα το Cupid's Head. Οι λούπες είναι πάλι εδώ, οι επαναλήψεις στα όρια του εκνευρισμού το ίδιο, η υπνωτιστική δύναμη των κομματιών επίσης, γενικά όλα τα συστατικά παραμένουν σχεδόν τα ίδια. Αλλά, αυτό το άλμπουμ του The Field μου φαίνεται πιο γεμάτο, πιο πομπώδες, σαν να παράγει περισσότερο όγκο ήχου από άλλες φορές. Τα φωνητικά είναι τόσο ταιριαστά και δεμένα με τα κομμάτια που αργείς να καταλάβεις ότι είναι ήχοι που προέρχονται από άνθρωπο. Και στα μελωδικά, και στα πιο επιθετικά κομμάτια του, το Cupid's Head σε καθηλώνει. Μετά και από αυτόν τον δίσκο, συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψε στην κριτική του το tinymixtapes: "Others: Unfortunately None".

so far:
20. Grouper - The man who died on his boat 
19. Bill Callahan - Dream river
18. Girls Names - The new life 
17. Nine Inch Nails - Hesitation marks 
16. Moderat - II
15. Torres-Torres 
14. Boards of Canada - Tommorow's harvest
13. Savages - Silence yourself
12. Forest Swords - Engravings
11. Deafheaven - Sunbather

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

έντεκα \ 2013

Deafheaven - Sunbather | Deathwish


Εγώ δεν ακούω μέταλ κι άλλα τέτοια του σατανά, αλλά το συγκεκριμένο με το που πατάς το πλέι σε πιάνει απ'το λαιμό και δεν σ'αφήνει να πάρεις ανάσα μέχρι να τελειώσει. Δεν τον λες και ακριβώς μέταλ δίσκο, καθώς κάποια κομμάτια έχουν αρκετά μελωδικά μέρη, που θυμίζουν κάπως πιο post-rock μελωδίες· μετά αρχίζουν οι κραυγές. Επικός δίσκος, με επικά κομμάτια και επικές εναλλαγές κατά τη διάρκεια των κομματιών.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest, 13.Savages-Silence yourself, 12.Forest Swords-Engravings


Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

δώδεκα \ 2013

Forest Swords - Engravings | Tri Angle


Ήταν ένα άλμπουμ που όλοι οι φαν του Forest Swords το περιμέναμε με ανυπομονησία, οι προσδοκίες ήταν υψηλές και δικαίως. Γιατί ακούγοντας το επιβεβαιώνεται πως ο παραγωγός από την Αγγλία ήρθε για να μείνει, ότι δεν ήταν ο καλλιτέχνης του ενός EP, και πως έχει κι άλλα πολλά να δώσει. Όλα υψηλού επιπέδου. Ατμοσφαιρικές παραγωγές, στοιχειωμένα φωνητικά, μπάσο και drums εκεί που χρειάζεται και μια ονειρική διάθεση γεμάτη ένταση, η οποία δεν είναι βεβιασμένη, αλλά χτίζεται σταδιακά όσο ακούς τον δίσκο.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest, 13.Savages-Silence yourself

το 12 του 2011
το 12 του 2012

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

δεκατρία \ 2013

Savages - Silence Yourself | Matador

she will / i am here

Δυνατά και κοφτά κιθαριστικά riffs. Επίσης δυνατό μπάσο καθ'όλη τη διάρκεια των κομματιών. Απειλητικά ακούγονται και τα τύμπανα. Αναμφίβολα το ντεμπούτο της χρονιάς. Στίχοι αιχμηροί, χωρίς καμιά διάθεση στρογγυλέματος, και μια front woman, την οποία κάποιος πετυχημένα χαρακτήρισε "το μπάσταρδο της Siouxsie Soux και του Ian Curtis". Εγώ που έχω εικόνισμα το συγκρότημα του τελευταίου, δεν μπορούσα παρά να ερωτευτώ αυτόν τον δίσκο από την πρώτη ακρόαση.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres, 14.Boards of Canada-Tommorow's harvest

το 13 του 2011
το 13 του 2012

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

δεκατέσσερα \ 2013

Boards Of Canada - Tomorrow's Harvest | Warp

nothing is real / cold earth

Οι Boards Of Canada επιβεβαιώνουν όλα τα κλισέ που τους συνοδεύουν και δημιουργούν ακόμα ένα ονειρικό και πολύ εγκεφαλικό ambient δίσκο. Χρησιμοποιείται εύκολα για soundtrack ενώ κάνεις παράλληλα κάτι άλλο, αλλά η πολυπλοκότητά του δύσκολα σε αφήνει να συγκεντρωθείς- πάντα κάτι από αυτά που ακούς θα σου τραβάει την προσοχή.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II, 15.Torres-Torres

το 14 του 2011
το 14 του 2012

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

δεκαπέντε \ 2013

Torres - Torres | self-released


Από την αρχή της χρονιάς, όταν πρωτοάκουσα το ντεμπούτο της Mackenzie Scott έμεινα με ανοιχτό το στόμα με τη φωνή, την κιθάρα, τους ωμούς στίχους και την ψυχή που έβγαζε σε κάθε κομμάτι του δίσκου της. Μου θύμισε μια μίξη PJ Harvey και EMA, και με έκανε να ανυπομονώ για το live της στο six d.o.g.s. όπου ήταν καλύτερη από κάθε προσδοκία. Ερμήνευσε μόνη της όλο της το άλμπουμ, και γέμισε με νεύρο, ένταση και πόνο ολόκληρο τον χώρο, και εμάς τους λίγους που ήμασταν εκεί. Ήταν σαν να ζούσε ξανά ό,τι την έκανε να γράψει αυτά τα γεμάτα συναίσθημα κομμάτια που συνθέτουν ένα από τα εντυπωσιακότερα ντεμπούτο του 2013.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks, 16.Moderat-II

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

δεκαέξι \ 2013

Moderat - II | Mute

milk / therapy

Με αυτόν τον δίσκο συνέβη κάτι πολύ περίεργο. Κάθε φορά που τον άκουγα μου άρεσε, χωρίς να τον χαρακτηρίζω σπουδαίο. Παρ'όλα αυτά τον άκουγα και τον ξανάκουγα συνεχώς. Χωρίς πάλι να τον θεωρώ σπουδαίο. Όσο πλησίαζε η χρονιά προς το τέλος συνειδητοποίησα ότι αυτή η γλυκιά electronica, με τις διάσπαρτες αποχρώσεις από όλες τις αναφορές των Moderat, ήταν από τα αγαπημένα soundtrack της καθημερινότητάς μου για το 2013. Και τελικά, ίσως αυτό είναι από τα πιο βασικά και χρήσιμα πράγματα που σου προσφέρει η μουσική.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river, 18.Girls Names-The new life, 17.Nine Inch Nails-Hesitation marks

το 16 του 2011
το 16 του 2012

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

δεκαεφτά \ 2013

Nine Inch Nails - Hesitation Marks | Columbia


Περίμενα ένα μέτριο άλμπουμ μέχρι που άκουσα το πρώτο single του, το Copy Of A, και αυτόματα σταμάτησα ό,τι έκανα εκείνη τη στιγμή. Στην πρώτη ακρόαση του δίσκου τη στιγμή που τελείωσε το κομμάτι που είχα ήδη αγαπήσει, μπήκε το Came Back Haunted. Τότε έμεινα άφωνος, και κατάλαβα πως ο Trent Reznor δεν κάνει πλάκα, και το 2013 έβγαλε έναν πραγματικά καλό δίσκο, συνεπή με τον ήχο του, που παρότι στο δεύτερο μισό χαμηλώνει την ένταση δεν σου επιτρέπει να βαρεθείς καθόλου, κι ας ανυπομονείς να πατήσεις το repeat για να σου κοπούν πάλι τα γόνατα με τα τρία πρώτα κομμάτια.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream River, 18.Girls Names-The new life

το 17 του 2011
το 17 του 2012

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

δεκαοκτώ \ 2013

Girls Names - The New Life | Slumberland

pittura infamante / a second skin

Ένας δίσκος βγαλμένος κατ'ευθείαν από τα 80s. Βγαλμένος κατ'ευθείαν από το Μπέλφαστ. Σκοτεινός, υγρός, ατμοσφαιρικός, που δεν ντρέπεται να κρύψει τις επιρροές του, κάποιες από τις οποίες είναι πολύ δικά μου συγκροτήματα. Δεν μπορούσα να μην αγαπήσω αυτόν τον δίσκο, και να μην ανατριχιάζω ακούγοντας τις πρώτες νότες της κιθάρας στην αρχή κάθε κομματιού. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και μια πολύ καλή εμφάνιση στο Plissken, που σιγούρεψε τη θέση του άλμπουμ στα καλύτερα της χρονιάς.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat, 19.Bill Callahan-Dream river

το 18 του 2011
το 18 του 2012

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

"Χίπστερ μόνος ψάχνει": playlist Τρίτης 29/10 & 05/10


Οι playlists των δύο προηγούμενων εκπομπών μου "Χίπστερ μόνος ψάχνει" που την ακούτε στο Amagi Radio κάθε Τρίτη στις 14:00.

Τρίτη 29/10 (ακούστε την εδώ)
01. Air - Playground Love
02. Anna Calvi - Carry Me Over
03. Still Corners - Berlin Lovers
04. The Knife - Heartbeats
05. Arctic Monkeys - Do I Wanna Know
06. Yeah Yeah Yeahs - Maps
07. Hot Chip - Over And Over
08. Nathan Fake - The Sky Was Pink (James Holden Remix)
09. John Foxx - Endlessly
10. Editors - The Weight
11. Chromatics - In The City
12. Morissey - You Have Killed Me
13. Arcade Fire - Ready To Start
14. The Strokes - The Modern Age
15. Tame Impala - Elephant
16. Baby Guru - Inner Space
17. Lee Ranaldo And The Dust - The Rising Tide
18. Mazzy Star - California
19. Deerhunter - Nothing Ever Happened
20. Savages - Flying to Berlin
21. Interpol - Lights
22. Girls Names - The New Life
23. David Bowie - Modern Love

Τρίτη 05/11 (ακούστε την εδώ)
01. Cocteau Twins - Ivo
02. Tindersticks - Falling Down A Mountain
03. Thievery Corporation - Lebanese Blonde
04. St. Vincent - Dilettante
05. Pixies - Here Comes Your Man
06. Tarnation - The Well
07. This Mortal Coil - Song To The Siren
08. Dead Can Dance - How Fortunate the Man with None
09. Mark Lanegan Band - Gray Goes Black
10. Jóhann Jóhannsson - Fordlândia
11. The Birthday Party - Jennifer's Veil
12. Bauhaus - Dark Entries
13. TV On The Radio - DLZ
14. Gus Gus - Remembrance
15. The Wolfgang Press - Ecstacy
16. Lush - Superblast!
17. Deerhunter - Agoraphobia
18. Atlas Sound - My Angel Is Broken
19. The National - Terrible Love
20. Modern English - I Melt With You
21. Zomby - Natalia's Song
22. Cocteau Twins - Donimo

δεκαεννιά \ 2013

Bill Callahan - Dream River | Domino


"..το Dream River είναι και πάλι ο δίσκος τον οποίο κανείς δεν χρειάζονταν (αφού είχε τουλάχιστον 5-6 παρόμοιους για να τα βγάλει πέρα), αλλά με το που τον άκουσε κανείς δεν μπόρεσε να κάνει χωρίς αυτόν. Περαστικά.", έγραψε ο Άρης Καραμπεάζης, και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα μαζί του.

so far: 20.Grouper-The man who died on his boat


Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

είκοσι \ 2013

Grouper - The Man Who Died In His Boat | Kranky


Η Liz Harris τραγουδά στα όρια του ψιθύρου. Ένα εκπληκτικό ambient άλμπουμ, το οποίο καλύπτει όλη του την ηρεμία με πολλή ένταση, θυμίζοντας την ένταση που προκαλείται ταυτόχρονα με το φόβο. Σχεδόν στοιχειωμένο.