Μετά και τη διακαναλική συνέντευξη του κ.Παπανδρέου, είμαστε σίγουροι πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές μόνο αυτοδιοικητικές δεν πρέπει να χαρακτηρίζονται. Ο πρωθυπουργός, σηκώνοντας το γάντι που πέταξε ο κ.Σαμαράς πολιτικοποίησε πλήρως και αυτή την εκλογική διαδικασία. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Ο κ.Σαμαράς, τασσόμενος με τη θέση της αριστερής αντιπολίτευσης ξεκίνησε τον "αντιμνημονιακό" του αγώνα με αφορμή τις επικείμενες εκλογές. Έχρισε όλους τους υποψηφίους δημάρχους ως επιλογές για τους ψηφοφόρους που θέλουν με την ψήφο τους τη Κυριακή να πούνε "όχι" στο μνημόνιο. Αυτό φάνηκε να δημιουργεί ρεύμα στον κόσμο, δίνοντάς αρκετά μεγάλα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις σε υποψηφίους δημάρχους οι οποίοι στηρίζουν την υποψηφιότητά τους στον αντιμνημονιακό τους λόγο, και στον αντιμνημονιακό στάση τους στη Βουλή.
Ο κ.Παπανδρέου βλέποντας τη δυναμική αυτών των υποψηφιοτήτων, επέλεξε να δώσει την διακαναλική συνέντευξη με τα γνωστά αποτελέσματα. Δηλαδή, να εκτός από το δίλημμα στηρίζω ή όχι το μνημόνιο, να υπάρχει και το δίλημμα στηρίζω τους υποψηφίους του κυβερνώντος κόμματος(με τη δικαιολογία της στήριξης των αλλαγών) ή θα γίνουν εκλογές. Κανένα από αυτά τα δύο, όμως, δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα θέματα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σπάνια δίναμε την απαραίτητη σημασία στις εκλογικές διαδικασίες, πλην των βουλευτικών εκλογών. Στις προηγούμενες Ευρωεκλογές ψηφίζαμε για να στηρίξουμε ή όχι την κυβερνητική πολιτική (με προτροπή τότε της τωρινής Κυβέρνησης), αλλά τώρα είναι πολύ άστοχο αυτό που συμβαίνει.
Οι πόλεις, ειδικά οι μεγάλες, έχουν πάρα πολλά προβλήματα, πολλά από τα οποία είναι βασικά για την καθημερινότητα των κατοίκων τους. Τα σκουπίδια αυξάνονται συνεχώς, και οι απεργίες όσων εργάζονται στη συγκομιδή τους είναι όλο και πιο συχνές. Περιοχές του κέντρου γκετοποιούνται, και μετανάστες κατοικούν γύρω από αυτές χωρίς κανένα σχέδιο και καμία υγειονομική υποδομή. Τα χρέη των δήμων φτάνουν τα 3 δισ. ευρώ όπως μας πληροφορεί η Ελευθεροτυπία στις 11/08 και κανείς δεν μιλάει γι'αυτό.
Επίσης, εκτός από δημάρχους, θα εκλεγούν για πρώτη φορά φέτος περιφερειάρχες, τις αρμοδιότητες των οποίων λίγοι γνωρίζουμε. Σε αυτό, βέβαια δεν ευθυνόμαστε μόνο εμείς, καθώς κανείς δεν μας πληροφόρησε γι'αυτές. Οι υποψήφιοι ενδιαφερόταν κυρίως να μας δείξουν πόσο πολύ αντιπαθούν το μνημόνιο. Αυτό συνέβη ακόμα και με υποψηφίους περιφερειάρχες που στηρίζονται από τη συμπολίτευση!
Λίγες μέρες πριν δημοσιεύτηκαν οι αρμοδιότητές των περιφερειαρχών στα Νέα και τρόμαξα. Όχι μόνο για το πόσες είναι οι αρμοδιότητες που θα αναλάβει για τις οποίες δεν γνώριζα λεπτομέρειες, αλλά για την ελαφρότητα με την οποία πολλοί λέμε πως θα ψηφίσουμε κάποιον για αυτή τη θέση, όχι με βάση τις ικανότητες και το πρόγραμμά του, αλλά με το αν στηρίζει ή όχι το μνημόνιο.
Εδώ φαίνεται και η -μεγάλη- δικιά μας ευθύνη σε αυτό το θέατρο του παραλόγου που παρακολουθούμε εδώ και καιρό. Σπεύσαμε να δηλώσουμε πως θα στηρίξουμε υποψηφιότητες με πολιτικό και όχι αυτοδιοικητικό κριτήριο, πράγμα που ήταν επιλογή και επιδίωξη του κ.Σαμαρά. Κι έτσι σταδιακά φτάσαμε στη διακαναλική και στο δίλημμα που έθεσε ο κ.Παπανδρέου. Όσοι κατηγορούμε κάποιον από τους δύο, πρέπει να λαμβάνουμε υπ'όψιν μας και τη δική μας αντίδραση στα διλήμματα που μας έθεσαν.
Μετά την εκλογή των νέων δημοτικών αρχών και των περιφερειαρχών, το μνημόνιο θα εξακολουθεί να είναι στη ζωή και την καθημερινότητά μας, και ο κ.Παπανδρέου θα είναι ακόμα πρωθυπουργός ανεξάρτητα από το ποιος θα έχει εκλεγεί δήμαρχος Θεσσαλονίκης ή περιφερειάρχης Αττικής. Λόγω όλων αυτών, πρέπει να αδιαφορήσουμε για τα διλήμματα που θέλουν να θέσουν οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων και να ψηφίσουμε αυτό τον υποψήφιο που πιστεύουμε πως με το πρόγραμμά του θα βελτιώσει τη ζωή στην πόλη μας ή θα την διατηρήσει όπως είναι -αν είμαστε ικανοποιημένοι με αυτήν.
Τέλος, έχω μια απορία. Σε περίπτωση νίκης του κ.Κακλαμάνη στο δήμο Αθηνών -ή κάποιου άλλου υποψηφίου δημάρχου που διεκδικεί δεύτερη θητεία με τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας, ο κ.Σαμαράς θα δηλώσει πως με την εκλογή του οι κάτοικοι δείχνουν πόσο ικανοποιημένοι είναι με τη προηγούμενη θητεία του ή πως νίκησε το αντιμνημονιακό ρεύμα που δημιούργησε;
