Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

"A Single Man": Εντυπώσεις και σκέψεις



Την Πέμπτη ξεκίνησε να προβάλλεται στην Ελλάδα η ταινία του Tom Ford "A Single Man". Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο του Christofer Isherwood, και παρακολουθεί μια μέρα από τη ζωή ενός καθηγητή πανεπιστημίου μετά το θάνατο του συντρόφου του.
Ήμουν περίεργος να δω την ταινία που σκηνοθέτησε κάποιος σχεδιαστής μόδας τον οποίο εκτιμώ και θαυμάζω αρκετά. Δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι αντικειμενικός, αλλά ποιος θεατής είναι; Να τονίσω πως το κείμενο αυτό δεν είναι κριτική, αλλά κάποιες σκέψεις που προέκυψαν μετά την προβολή της ταινίας.
Η περιέργεια που είχα για να δω την ταινία γιγαντώθηκε διαβάζοντας διάφορες πολύ καλές κριτικές. Όλοι μιλούσαν για μια ταινία-έκπληξη. Πήγα σχετικά μαγκωμένος στον κινηματογράφο, καθώς όπως λέει κι ο σοφός λαός "Όπου ακούς πολλά κεράσια..".
Αποδείχτηκε πως έκανα λάθος. Η ταινία αξίζει μέχρι και την τελευταία θετική γνώμη που γράφτηκε γι'αυτήν.

Ήταν ένας καταιγισμός συναισθημάτων, εικόνων, και πολύ καλών ερμηνειών. Όλα αυτά συνοδευόταν από καταπληκτική μουσική η οποία έδενε με τις -αναμενόμενες- πανέμορφες εικόνες που δημιούργησε ο Tom Ford.
Το ντύσιμο των ηθοποιών ήταν καταπληκτικό-δε νομίζω να εκπλήσσει κάποιον αυτό. Προσεγμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, εφάμιλλο της καταπληκτικής σειράς Mad Men. Όμως δεν ήταν μόνο το ντύσιμο που έκανε τις εικόνες τόσο όμορφες. Το περιβάλλον γύρω από τους πρωταγωνιστές ήταν επίσης πολύ καλά φτιαγμένο, σχεδόν εξιδανικευμένο. Σε πλήρη αντίθεση με τον πρωταγωνιστή που κατέρρεε όσο περνούσε η ώρα.
Ουσιαστικά η ταινία στηρίζεται σε μια καταπληκτική -έως και οσκαρική- ερμηνεία του Colin Firth. Δεν ξέρω αν ο ρόλος ήταν κομμένος και ραμμένος γι'αυτόν, ή αν αυτός τον έκανε να μοιάζει έτσι, αλλά υπήρχαν στιγμές που ένιωθες πως ο Colin Firth και ο George είναι το ίδιο πρόσωπο. Ειδικά όταν "πάγωνε" ο χρόνος και η κάμερα ζούμαρε στο πρόσωπό του με τη μουσική από πίσω ήταν οι πιο εύγλωττες σκηνές της ταινίας.
Δίπλα του στέκεται η φίλη του Charlie, που την υποδύεται η Julian Moore, στην καλύτερή της ερμήνεια -όπως λένε οι ειδικοί- και δεν νομίζω πως έχουν άδικο.

Γενικά πρόκειται για μια ταινία που θα θυμάμαι. Σπαρακτική πολλές φορές, σε έκανε να νιώθεις το αδιέξοδο που βρίσκεται ο πρωταγωνιστής τόσο κοντά σου, που ανατρίχιαζες. Αυτό που πρέπει να τονίσω είναι πως παρότι στη ταινία πρωταγωνιστεί μια ομόφυλη σχέση, δεν είναι σίγουρα μια ταινία που απευθύνεται σε ειδικό κοινό. Λέγοντας ειδικό κοινό εννοώ σινεφίλ, ή "ανοιχτόμυαλούς" ανθρώπους που δεν θα τους ενοχλήσει.
Όπως λέει και ο Πάυλος Θ. Κάγιος στα Νέα:"Παρ΄ όλο που ο ήρωας της ιστορίας είναι ομοφυλόφιλος, η ταινία υπερβαίνει τα όρια του φύλου"..."Θα μπορούσε να είναι η ίδια ιστορία αν επρόκειτο για τη σύζυγο του Τζορτζ, αντί για τον σύντροφό του που είχε πεθάνει."
Σίγουρα μια ταινία που θα πρότεινα να δει κάποιος, και που θα την ξαναέβλεπα ευχάριστα.

Μπορείτε να διαβάσετε κριτικές για την ταινία εδώ: Παύλος Κάγιος, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Δημήτρης Μπούρας, Νίνος-Φένεκ Μιχελίδης.


Την εικόνα τη βρήκα εδώ.

2 σχόλια:

mahler76 είπε...

άντε να δούμε και μια καλή ταινία. Καλό σου βράδυ.

Κωνσταντίνος Μπούγας είπε...

Αυτή είναι όντως πολύ καλή ταινία. Ευχαριστώ που το διάβασες.