Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Ελπίζω στο 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου


Την επόμενη εβδομάδα ξεκινάει το 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Καθυστερημένα σε σχέση με τις προηγούμενες χρόνιες, αλλά όπως φαίνεται πάνω στην ώρα που θα ξεκινήσει να χαλάει ο καιρός, και να έχει κρύο. Γιατί δεν νοείται Φεστιβάλ Κινηματογράφου, χωρίς κρύο, βροχή και συννεφιά.


Τα τρία τελευταία φθινόπωρα τα θυμάμαι λόγω του Φεστιβάλ. Από το πρώτο έτος που ήρθα για να σπουδάσω στη Θεσσαλονίκη, περίμενα πώς και πώς να έρθουν αυτές οι μέρες. Αυτή η περίοδος για τη Θεσσαλονίκη είναι ίσως η καλύτερη. Έρχεται κόσμος από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας και του κόσμου, άλλοι για επαγγελματικούς λόγους και άλλοι απλά για να παρακολουθήσουν το φεστιβάλ. Όλα τα έντυπα κάνουν αφιερώματα σε αυτήν, στη νυχτερινή της ζωή, από το πού πάνε οι "φεστιβαλιστές" τις ώρες που δεν είναι σε μια αίθουσα, μέχρι και το τι τρώνε.

Όλα αυτά όμως δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να δώσουν την πραγματική γεύση του φεστιβάλ, και του πώς είναι να το ζεις. Κόσμος να πηγαινοέρχεται μεταξύ της πλατείας Αριστοτέλους -που βρίσκεται το Ολύμπιον- και του χώρου του Λιμανιού που βρίσκονται οι άλλες αίθουσες, μέσα στις αποθήκες. Συζητήσεις που ακούς δίπλα σου για τις ταινίες που θα δεις, ή που είδε κάποιος άλλος. Προτάσεις, διαφωνίες, προβλέψεις για τα βραβεία του διαγωνιστικού τμήματος, σελίδες από εφημερίδες με τις επίσημες προτάσεις των κριτικών της κάθε μιας -καθώς πολλές από τις ταινίες τις έχουν δει σε προηγούμενα φεστιβάλ.

Γενικά υπάρχει μια ζωντάνια και μια κινητικότητα στην πόλη εκείνες τις μέρες, που ο καθένας τη βιώνει διαφορετικά. Η χαρά, που υπάρχει όταν έχεις ανακαλύψει μια ταινία από μια χώρα, που δεν περίμενες να έχει ούτε την υποτυπώδη κινηματογραφική παραγωγή, η λύπη και η βαρεμάρα όταν βλέπεις κάποια ταινία που δεν άξιζε, το τρέξιμο από τη μία αίθουσα στην άλλη για να προλάβεις την επόμενη προβολή, οι συζητήσεις που γίνονται με όσους συντελεστές της ταινίας που παρακολουθήσες έχουν έρθει στο φεστιβάλ, το πρωινό ξύπνημα για να κλείσεις τηλεφωνικά τα εισιτήρια της επόμενης μέρας, το στρίμωγμα έξω από τις πόρτες της εισόδου στης αίθούσες και τόσα άλλα.

Προσωπικά, έχω πολλές αναμνήσεις από το φεστιβάλ. "Γνώρισα" τον Νίκο Νικολαΐδη σαν σκηνοθέτη στο αφιέρωμα που έγινε στο παρθενικό μου φεστιβάλ, βλέποντας σχεδόν όλη την φιλμογραφία του. Την επόμενη χρονιά παρακολουθήσα όσο πιο πολύ μπορούσα τα τμήματα του προγράμματος του φεστιβάλ "Μέρες ανεξαρτησίας" και "Ματιές στα Βαλκάνια", όπου και είδα κάποιες από τις πιο δυνατές ταινίες στη ζωή μου, χωρίς καμία προσπάθεια για ωραιοποίηση της πραγματικότητας από τους κινηματογραφιστές. Στο τελευταίο παρακολούθησα κυρίως το διαγωνιστικό πρόγραμμα, και είδα σχεδόν όσες ταινίες βραβεύτηκαν.

Επίσης, δεν μπορώ να ξεχάσω την καταιγίδα μετά από μία πολύ περίεργη ιαπωνική κωμωδία, που τελείωσε στις 2 τα ξημερώματα, το πόσο είχα βραχεί μέχρι να βρω ταξί και το ότι έχασα τις 2 επόμενες μέρες του φεστιβάλ, καθώς αρρώστησα. Βλέποντας ταινίες μια μέρα αντιμετώπισα μια πολύ άσχημη είδηση που έμαθα λίγο πριν μπω στην αίθουσα για την πρώτη που θα έβλεπα εκείνη τη μέρα. Ευτυχώς ήταν αρκετά καλές, και κατάφερα να ξεχαστώ.

Είμαι πολύ περίεργος για το φετινό φεστιβάλ. Ο νέος διευθυντής, η εισαγωγή του περίφημου τμήματος "Νέοι Ορίζοντες" το οποίο δεν είχα προλάβει στη προηγούμενη "ζωή" του, τα στενά οικονομικά πλαίσια που επιβάλλουν πιο επιλεκτική την επιλογή του συνόλου των ταινιών, μου έχουν δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες. Ελπίζω σε δύο περίπου εβδομάδες που θα προβληθεί η ταινία λήξης, να μην έχουν διαψευστεί.

Πληροφορίες για το φεστιβάλ μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.filmfestival.gr/


Γράφτηκε για το fititis.gr

2 σχόλια:

mahler76 είπε...

δεν έχω πάει ποτέ αλλά κάτι διάβαζα σήμερα για διάσωση ή κατάργηση κι έτσι. Μακάρι να είναι μια καλή διοργάνωση φέτος.

Κωνσταντίνος Μπούγας είπε...

δύσκολο να καταργηθεί. πιθανό να συρρικνωθεί. Μακάρι να είναι καλή διοργάνωση για αυτό το λόγο.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σου. :)