Βιβλίο τσάι και συμπάθεια.

Δεν έχω ξεχάσει ποια ήταν η πρώτη φορά που πήγα σε δανειστική βιβλιοθήκη. Θυμάμαι πως έβλεπα τη μητέρα μου να διαβάζει βιβλία τα οποία στο πλάι είχαν ένα αυτοκόλλητο με λίγα μαύρα γράμματα τα οποία δεν καταλάβαινα τι σημαίνουν.

Μια μέρα που ήμαστε μαζί έξω, είχε μια σακούλα την οποία κάποια στιγμή μου έδωσε να την κρατήσω. Ήταν αρκετά βαριά, και εγώ ήμουν περίεργος να μάθω το λόγο. Την άνοιξα και είδα πως ήταν γεμάτη με βιβλία με λευκό αυτοκόλλητο στο πλάι. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως τα βάζει σε σακούλες, και γι'αυτό δεν τα βρίσκω όταν ψάχνω. Η σιγουριά μου ότι είχα βρει λύση σε κάποια από τις αρκετές απορίες που είχα εκείνο το διάστημα δε διήρκησε πολύ. Κατάλαβα πως έκανα λάθος γιατί είδα πού πάνε αυτά τα βιβλία όταν φεύγουν από το σπίτι μου.

Η δανειστική βιβλιοθήκη βρισκόταν σε μια αίθουσα του Πνευματικού κέντρου, με αυτόνομη είσοδο στο πλάι του κτιρίου. Δεν την είχα προσέξει ποτέ, παρότι στο Πνευματικό κέντρο πηγαίναμε αρκετά συχνά με το σχολείο για να παρακολουθήσουμε διάφορες εκδηλώσεις, θέατρικα έργα κτλ. Εκείνη η πλευρά του κτιρίου τα απογεύματα ήταν από τα "άβατα" για όσους δεν πήγαιναν τουλάχιστον τρίτη γυμνασίου, κι έτσι ποτέ δεν είχα περάσει από εκεί.

Η στιγμή που μπήκα μέσα εκτός του ότι μου έλυσε την απορία που είχα, μου δημιούργησε άλλες. "Τι είναι εδώ;", "Γιατί έχει τόσα βιβλία;", "Ποιος τα παίρνει;", "Πώς τα παίρνεις;", "Γιατί τα γυρίζεις πίσω;" και κυρίως "Πώς μπορώ να πάρω κι εγώ;". Τότε μου εξήγησαν τι ακριβώς είναι η δανειστική βιβλιοθήκη, και μου έδωσαν μια κάρτα για να μπορώ να δανείζομαι βιβλία κι εγώ. Στην αρχή πήγα εκεί που πήγαιναν όλοι οι "μεγάλοι", αλλά τότε μου εξήγησε η υπάλληλος ότι αυτά τα βιβλία δεν είναι για μένα -μου το έλεγε και η μητέρα μου, αλλά δεν με έπειθε. Τότε με πήγε σε ένα διπλανό χώρο, σαφώς μικρότερο, αλλά με ράφια που μπορούσα να δω όλα τα βιβλία και όχι μόνο αυτά που βρισκόταν χαμηλά.

Τότε ξεκίνησε η πρώτη φάση βιβλιοφαγίας η οποία διήρκησε γύρω στα πέντε χρόνια και είχε ώς αποτέλεσμα να διαβάσω ό,τι βιβλίο υπήρχε με ήρωες εφήβους-ντεντέκτιβ και όχι μόνο, αλλά πάντα στο ίδιο ύφος. Στο λύκειο αυτό σταμάτησε. Μπορεί να ήταν λόγω έλλειψης χρόνου ή όρεξης. Κυρίως όμως μου έφταιγε που δεν έβρισκα κάτι ενδιαφέρον να διαβάσω.

Τελείωσα το λύκειο, και έγινα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη. Μια μέρα περπατώντας στο κέντρο, χάθηκα. Έψαχνα να βρω τη θάλασσα ή την Καμάρα για να προσανατολιστώ. Ψάχνοντας είδα ένα μεγάλο κτίριο μπροστά μου, το οποίο ήταν η κεντρική δημοτική βιβλιοθήκη. Βρήκα την Καμάρα, αλλά δεν είχα ξεχάσει εκείνο το κτίριο, κι έτσι αποφάσισα να πάω να δανειστώ βιβλία να διαβάσω.

Χάρη σε αυτή τη βιβλιοθήκη γνώρισα πολλούς συγγραφείς και διάβασα τόσα βιβλία, όσα δεν είχα διαβάσει ποτέ. Παράλληλα άρχισα να αγοράζω νέα ή παλαιότερα βιβλία συγγραφέων που "γνώρισα" και αγάπησα. Στη βιβλιοθήκη, όμως, δεν έχω σταματήσει να πάω από τότε. Δεν είναι δυνατόν -για οικονομικούς κυρίως λόγους- οι φοιτητές να αγοράζουν όλα τα βιβλία που θέλουν να διαβάσουν. Η τιμή των βιβλίων είναι αρκετά υψηλή, και κάποιος που διαβάζει συστηματικά χρειάζεται γύρω στα 100-120 ευρώ το μήνα. Η βιβλιοθήκη όμως είναι ένας χώρος που μπορεί να λειτουργήσει παράλληλα/συμπληρωματικά με την αγορά βιβλίου.

Επίσης, μπορεί να μυηθεί κάποιος στην ανάγνωση βιβλίων λόγω των δανειστικών βιβλιοθηκών. Τώρα ειδικά, που ζούμε σε περίοδο κρίσης, και τα λεφτά όλων μας λιγοστεύουν είναι μια πολύ καλή λύση, η οποία μπορεί να σου κρατήσει συντροφιά για πολλές ώρες και μέρες. Και το σημαντικότερο, δεν έχει κανένα απολύτως κόστος.

Αξίζει να κάνουν όλοι μια επίσκεψη σε κάποια βιβλιοθήκη. Σε κάποιους θα αρέσει, σε άλλους όχι. Κάποιοι μπορεί να "κολλήσουν" και να ερωτευτούν το βιβλίο, και κάποιοι άλλοι να τους κοροϊδέψουν γι' αυτό. Κανένας πάντως, δεν πρόκειται να βγει χαμένος από μια επίσκεψη. Μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις από ένα χώρο με τόσα βιβλία.

Στη Θεσσαλονίκη μπορεί κάποιος να δανειστεί βιβλία απο τις δημοτικές βιβλιοθήκες, τη βιβλιοθήκη της σχολής του (αν είναι φοιτητής), τη βιβλιοθήκη του Γερμανικού Ινστιτούτου Goethe, τη βιβλιοθήκη του Γαλλικού Ινστιτούτου ,την βιβλιοθήκη του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου κ.α.

Στην Αθήνα, στην Εθνική Βιβλιοθήκη , ΕΛΙΑ, στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στο ΕΜΠ,στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη,στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών κ.α.

Γράφτηκε για το fititis.gr