Δύο ώρες, τριανταοκτώ λεπτά και πενηντατέσσερα δευτερόλεπτα

Χθες έκατσα και άκουσα τα τρία άλμπουμ των -αγαπημένων μου- Arcade Fire στη σειρά. Το κάνω αρκετά συχνά, τραγουδάω, χορεύω μόνος μου, λέω πάντα πόσο αδικημένο θεωρείται το Neon Bible κι άλλα τέτοια διάφορα. Χθες, όμως, πρόσεξα πόσο ταιριάζει το πρώτο τραγούδι που ακούω όταν ξεκινάει το  -σχεδόν- τρίωρο με το τελευταίο.

And if the snow buries my,

my neighbourhood.

And if my parents are crying

then I'll dig a tunnel

from my window to yours,

yeah a tunnel from my window to yours.

You climb out the chimney

and meet me in the middle,

the middle of the town.

And since there's no one else around,

we let our hair grow long

and forget all we used to know,

then our skin gets thicker

from living out in the snow.

You change all the lead

sleepin' in my head,

as the day grows dim

I hear you sing a golden hymn.

Then we tried to name our babies,

but we forgot all the names that,

the names we used to know.

But sometimes, we remember our bedrooms,

and our parent's bedrooms,

and the bedrooms of our friends.

Then we think of our parents,

well whatever happened to them?

You change all the lead

sleepin' in my head to gold,

as the day grows dim,

I hear you sing a golden hymn,

the song I've been trying to sing.

Purify the colours, purify my mind.

Purify the colours, purify my mind,

and spread the ashes of the colours

Over this heart of mine!

If I could have it back

All the time that we wasted

I'd only waste it again

If I could have it back

You know I'd love to waste it again

Waste it again and again and again

I've got to ask

Sometimes I can't believe it

I'm moving past the feeling again

Sometimes I can't believe it

I'm moving past the feeling again

Sometimes I can't believe it...

Πού θα ήθελα να είμαι σήμερα + το υποκατάστατο

Σήμερα, στο Hyde Park στο Λονδίνο, γίνεται ένα live στο οποίο θα ήθελα να είμαι πάρα πολύ. Αν με ακολουθείς στο twitter, ή είσαι φίλος μου στο facebook, σίγουρα θα έχεις δει να το αναφέρω, τις πιο πολλές φορές βρίζοντας που δεν θα είμαι εκεί.

Τόση ώρα δεν είπα ποιο είναι αυτό το live. Λοιπόν, το live είναι αυτό.

Τέσσερα συγκροτήματα, από τα οποία τα δύο (οι Arcade Fire και οι Mumford and Sons) είναι ό,τι έχω ακούσει περισσότερο εδώ και 6 μήνες περίπου. Δεν θα πω ψέματα ότι τους ήξερα χρόνια πριν, από τα πρώτα τους βήματα κτλ. Η blogovision είναι αυτή που με έκανε να τα μάθω, και διάφορες προτροπές από φίλους.

Δεν θέλω να πολυλογώ, όμως. Ο μόνος λόγος που κάνω αυτό το ποστ -εκτός του ότι βρήκα αφορμή να δώσω λίγη ζωή εδώ, είναι για να δείξω κι σε εσάς ένα από τα υποκατάστατά μου για σήμερα.

To live αυτό είναι -τουλάχιστον- καταπληκτικό.