"Υπερασπίσου το παιδί.."

Στις 6/12 συμπληρώθηκαν 18 χρόνια από το θάνατο του Παύλου Σιδηρόπουλου. Τα blogs τα οποία μας το θύμισαν είχαν αναρτήσει βίντεο στα οποία τραγουδούσε τα λόγια του Λ.Παπαδόπουλου: «Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα..» Είναι ανατριχιαστικό το πώς αυτά τα λόγια γίνονται πιο επίκαιρα από ποτέ μετά τα γεγονότα του Σαββάτου.
Το παιδί δεν υπερασπίζεται στη σημερινή Ελλάδα. Οι υποχρεώσεις στις οποίες πρέπει να αντεπεξέλθει είναι υπερβολικές για την ηλικία του. Σχολείο, φροντιστήρια, και κάθε είδους δραστηριότητα –μουσική, αθλήματα κτλ- την οποία επιτάσσει η μόδα πολλές φορές, και για την οποία δεν έχουμε μάθει την επιθυμία του παιδιού τις περισσότερες, του τρώνε όλη την ενεργεία. Οπότε, του μένει ένα Σάββατο βράδυ για να βγει έξω, να διασκεδάσει με τους φίλους του και να κάνει επιτέλους κάτι που πραγματικά επιθυμεί.
Αυτές τις ώρες είναι που οι γονείς ανησυχούν πολύ για την ασφάλεια των παιδιών τους. Υπάρχουν εγκληματίες, κακόφημα στέκια, κακές παρέες και πολλοί άλλοι λόγοι για να ενισχύουν την ανησυχία τους. Για τους παραπάνω λόγους υπάρχουν οι αστυνομικοί. Αυτοί είναι που θα προστατέψουν τα παιδιά από τους εγκληματίες, και θα περιπολούν στα κακόφημα στέκια. Το Σάββατο όμως τα δεδομένα άλλαξαν.
Ένας αστυνομικός δεν έκανε καλά τη δουλειά του. Έχει ξανασυμβεί στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, όταν ένας μετανάστης σκοτώθηκε –«έτρεχε και έπεσε..»-, όταν κάποιος φοιτητής ξυλοκοπήθηκε άγρια –«έπεσε πάνω σε μια ζαρντινιέρα..»- και σε άλλα παρόμοια περιστατικά. Σε αυτό που συνέβη το Σάββατο όμως δεν μπορει να υπάρξει καμία δικαιολογία. Ένας αστυνομικός, έβγαλε το πιστόλι του και το χρησιμοποίησε εναντίον παιδιών 15 χρονών.
Σε όλους τους χώρους υπάρχουν κάποιοι που κάνουν καλά τη δουλειά τους και κάποιοι που δεν την κάνουν. Στην αστυνομία όμως, η εκπαίδευση πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μην υπάρχει κανείς της δεύτερης κατηγορίας. Σε κανένα άλλο επάγγελμα μια λάθος κίνηση δεν μπορεί να κοστίσει τόσο. Είναι μη αναστρέψιμες οι καταστάσεις που ακολουθούν έπειτα από ένα λάθος σαν του αστυνομικού το Σάββατο.
Αυτές τις καταστάσεις τις βιώνουμε. Δεν ήταν «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» η δολοφονία του μικρού Αλέξανδρου. Ήταν η σφαίρα η οποία το κατέστρεψε, και τα θραύσματά του έπεσαν σε όλη τη χώρα με τα καταστροφικά αποτελέσματα που βλέπουμε στις περιουσίες των ανθρώπων.
Αυτή τη στιγμή πρέπει ως κοινωνία να κάνουμε μια επιλογή. Να απαιτήσουμε να σταματήσει η ύπαρξη τέτοιων συμπεριφορών από τους αστυνομικούς, ή να μείνουμε αδιάφοροι με συνέπεια να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα, είτε από σφαίρες, είτε από πέτρες..

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Έρευνα", 17/12/08