Αρκετούς μήνες πριν, κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας, έβλεπα τηλεόραση. Υπήρχαν δυνατές αστραπές, μπορεί και κεραυνοί -δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω αυτά τα δύο. Σκέφτηκα πως δεν είναι κάτι σοβαρό, και δεν χρειάζεται να κλείσω την τηλεόρασή μου και τις άλλες ηλεκτρικές συσκευές. Κατάλαβα πως είχα άδικο όταν ξαφνικά έσβησαν τα φώτα και η τηλεόραση. Όταν επέστρεψε το ρεύμα, μετά από λίγα δευτερόλεπτα, τα φώτα άναψαν κανονικά. Η τηλεόραση όμως όχι.
Υπήρχε ήχος, αλλά όχι εικόνα. Χάθηκε η πεμπτουσία της τηλεόρασης. Ήμουνα σπίτι με μία άχρηστη συσκευή. Στην αρχή πανικοβλήθηκα. Δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα ήταν να ζω χωρίς την τηλεόραση ανοιχτή. Δεν παρακολουθούσα πάντα, απλά την είχα να παίζει σαν backround σε ό,τι έκανα. Όταν διάβαζα περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες, όταν χάζευα στο ίντερνετ κτλ. Νομίζω πως ήθελα να νιώθω πως κάποιος μιλάει μέσα στο σπίτι όσο εγώ δεν μιλούσα.
Αφού δοκίμασα να τη βγάλω 2-3 φορές από την πρίζα (αλήθεια γιατί το κάνουμε όλοι αυτό με την ελπίδα να δουλέψει;;) και την ανοιγόκλεισα άλλες τόσες, πήρα τηλέφωνο νευριασμένος σε κάποιον που ήξερε για να μου πει πως μάλλον κάηκε η κάρτα εικόνας. Τότε κατάλαβα ότι δεν γίνεται κάτι άμεσα και η πιο εύκολη λύση ήταν να αγοράσω μια άλλη συσκευή μέχρι να φτιαχτεί η παλιά μου.
Έτσι επέστρεψα στον υπολογιστή, για να αρχίσω την αναζήτηση. Την επόμενη μέρα έκανα ό,τι και την προηγούμενη, ό,τι έκανα κάθε μέρα δηλαδή, αλλά με την τηλεόραση κλειστή. Άρχισα να ακούω ακόμα πιο φανατικά ραδιόφωνο, να μαθαίνω νέες εκπομπές, νέους σταθμούς, και όλα κυλούσαν μια χαρά.
Βέβαια, δεν είχα απεξαρτηθεί τελείως. Έβλεπα ειδήσεις στο site του ΣΚΑΪ που τις δείχνει απευθείας, και στο site του Mega αργότερα το βράδυ που "ανέβαζαν" το δελτίο. Συνέχισα να παρακολουθώ τις 2-3 σειρές κι εκπομπές χρησιμοποιώντας το greek-movies. Αλλά το να είναι συνέχεια ανοιχτή -όσο είμαι σπίτι- δεν ίσχυε πια.
Κατάλαβα τελικά πως είναι μια εύκολη λύση για "παρέα". Όχι ουσιαστική ή πραγματική παρέα. Μια πλασματική για όση ώρα εσύ θες να είσαι μόνος, ή δεν μπορείς να είσαι με κάποιον άλλον. Μας έμαθαν από μικρούς να βλέπουμε τηλεόραση. Πλέον τα μικρά παιδιά παίζουν αποκλειστικά μπροστά σε αυτήν. Νιώθω τυχερός που πρόλαβα το στάδιο που δεν συνέβαινε αυτό. Παίζαμε κι εμείς με ηλεκτρονικά, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό παίζαμε στη γειτονιά.
Επίσης, συνειδητοποίησα πόσα πράγματα έβλεπα που δεν άξιζαν. Αυτό που ήθελα πραγματικά να δω, και που ήταν απαραίτητο για την ψυχαγωγία ή την ενημέρωσή μου το κυνηγούσα και το έβλεπα μέσω ίντερνετ.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να αλλάξω αρκετά τον τρόπο με τον οποίον αντιμετώπιζα την τηλεόραση. Εννοείται πως αγόρασα μια άλλη -αλλά αυτό έγινε μετά από 2-3 μήνες. Πλέον όμως είχα καταλάβει πως έπρεπε να αλλάξω συμπεριφορά απέναντί της.
Αισθάνομαι τυχερός που η απροσεξία μου έκαψε την παλιά μου τηλεόραση. Τυχερός γιατί "γνώρισα" νέα πράγματα, και απέκτησα νέες συνήθειες. Από τους 2-3 σταθμούς που άκουγα πλέον ακούω Μελωδία, Δεύτερο Πρόγραμμα, Τρίτο Πρόγραμμα, Εν Λευκώ, Best, Στο Κόκκινο, Republic, Imagine, Βήμα FM, ΣΚΑΪ. Άρχισα να έχω στο μυαλό μου πότε είναι η κάθε εκπομπή για να την ακούσω. Ακούω την Όλγα Λασκαράτου στον Μελωδία τα σαββατοκύριακα που είμαι σπίτι, και τα Σάββατα ακούω την εκπομπή "Ο καλεσμένος του Μελωδία" που είναι πριν από αυτήν. Όποτε μπορώ ακούω τους Laternative στον ΣΚΑΪ, τον Θανάση Μήνα Στο Κόκκινο, τον Χρήστο Πορτοκάλογλου στον Republic και πολλές ακόμα εκπομπές. Για ένα διάστημα ξυπνούσα επίτηδες πρωί για να ακούω τον Κωνσταντίνο Τζούμα με τη μουσική της Kafka στον Εν Λευκώ(πλέον ευχαριστώ τη διαχειρίστρια αυτού του site που "ανεβάζει" τις εκπομπές του).
Έμαθα νέες μουσικές, εμβάθυνα στις παλιές, άρχισα να ακούω κλασσική. Έμαθα το site e-tetradio κι έγινα φανατικός αναγνώστης του. Είδα νέες σειρές στον υπολογιστή -ξένες κυρίως-, και πολλές ταινίες που δεν είχα δει.
Γενικά αισθάνομαι πολύ τυχερός. Πλέον βλέπω λιγότερη τηλεόραση. Θέλω να πιστεύω πως έμαθα να βλέπω την "καλή" της πλευρά. Κυρίως όμως έμαθα πως το κουμπί ΟΝ εκτός του ότι ανοίγει την τηλεόραση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για να την κλείσεις.
7 σχόλια:
Η τηλεόραση είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου από τη στιγμή που θα την ανοίξει μέχρι να πεθάνει, γιατί του προσφέρει μια ουτοπική προσέγγιση της πραγματικότητας. Εσύ απλά στάθηκες τυχερός..
Ναι, νιώθω όντως τυχερός..
(τουλάχιστον για το συγκεκριμένο τομέα)
σ'ευχαριστώ για το σχόλιο Xαρίκλεια. :p
Κερδισες χρονο και ζωη.
Οχι εικονικα.
Νομίζω ότι τώρα νιώθεις πιο παρών στην ζωή σου.
Ε;
Εύη, θα έλεγα πως νιώθω ότι περνάω ποιοτικότερα το χρόνο μου μπροστά στην τηλεόραση.
Και ο χρόνος αυτός είναι λιγότερος από πριν.. :)
Κι εγώ παλιά άνοιγα την τηλεόραση με το που έμπαινα στο σπίτι, για παρέα. Πλέον, ζω εδώ κ μήνες με πολλή λιγότερη τηλεόραση και έχω αποκομίσει τα οφέλη που περιγράφεις, χωρίς να νιώθω τη μοναξιά που νόμιζα ότι θα ένιωθα. Βέβαια, ο υπολογιστής είναι μόνιμα ανοιχτός πια :)
@fieryfairy : χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος που το έχει αλλάξει αυτό. Με τον υπολογιστή μπορεί να κολλάς το ίδιο -ή και χειρότερα- από την τηλεόραση, απλά η διαφορά είναι ότι ο χρόνος που περνάς μπροστά του μπορεί να είναι πολύ πιο ποιοτικός.
Δημοσίευση σχολίου